مقاله در مورد بازیهای محلی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 5
فهرست مطالب:

بازیهای محلی

استا مرا زد

الخترو (alaxtaru)

پشتک‌‌بازى

تیر و کمان

حلال و حرام

خرکم

دست به شلاق

زار گزیدم

سوارکارى و تیراندازى

کُشتى مُقلى

کیه‌کیه در مى‌زنه؟

لال‌بازى

هُوپَ هُوپَک

بازیهای محلی

دو نفر استاد انتخاب مى‌شوند و یارگیرى مى‌کنند. سپس به روش شیر یا خط تعیین مى‌کنند که کدام دسته باید گرگ شود. بازى با حملهٔ دستهٔ گرگ‌ها آغاز مى‌شود. آنها باید سعى کنند افراد دستهٔ مقابل را بگیرند. هرگاه یکى از افراد دسته اسیر شد، سایرین باید به کمک او بشتابند و او را آزاد کنند. براى این کار کافى است یکى از افراد دستهٔ برّه‌ها، دست خود را به یکى از افراد دستهٔ گرگ‌ها بزند. آن وقت شخص گرفتارشده آزاد مى‌شود. لازم به یاد‌آورى است که شخص گرفتار تنها در صورتى آزاد مى‌شود که فردى که دست خود را به گرگ مى‌زند بگوید: آزاد شده. آزاد کردن اسیر کار دشوارى است زیرا حمله‌کننده خود نیز به‌خطر مى‌افتد و ممکن است گرفتار شود. بازى آن‌قدر ادامه پیدا مى‌کند تا افراد یک دسته همه اسیر شوند، آن‌وقت جاها عوض مى‌شود.

استا مرا زد

کاغذ را به قطعه‌هاى کوچک مى‌بُرند و براى هر بازیکن یکى از تکه‌هاى کاغذ را در نظر مى‌گیرند. فقط روى یکى از آنها مى‌نویسند ”اوستا“ و باقى کاغذها سفید مى‌ماند. کاغذها را درهم مى‌کنند و هرکس یکى از آنها را برمى‌دارد. هیچ‌کس نمى‌داند چه کسى استاد شده است و هرکس فکر مى‌کند دیگرى استاد شده است. استاد اصلى نباید بگذارد کسى متوجه شود.

در زمانى‌که مطمئن است کسى متوجه او نیست به یکى از بازیکنان چشمک مى‌زند. آن بازیکن باید کاغذ دست خود را زمین بى‌اندازد و بگوید: ”اوستا مرا زد“. بعد استاد به‌ترتیب با دیگر بازیکنان هم همین‌کار را مى‌کند. وقتى همه، کاغذهاى خود را زمین انداختند، نفر آخر بازنده مى‌شود و دیگر بازیکنان بر سر او مى‌ریزند و او را مى‌زنند. اگر استاد به کسى اشاره کند و او کاغذ خود را به زمین نیندازد، او هم سوخته است و کتک خواهد خورد. اگر در موقع اشارهٔ استاد یکى از بازیکنان متوجه او شود، مى‌گوید: ”اوستا را دیدم که دزدى مى‌کرد“ و بقیه افراد مى‌پرسند: ”چطوری؟“ و او نشانى مى‌دهد و مثلاً بگوید با چشم راست یا چپ. وقتى استاد شناخته شود، بازى تمام مى‌شود و دور دیگرى آغاز مى‌شود.

الخترو (alaxtaru)

از هر گروه یک بازیکن به وسط مى‌آید و یک پاى خود را بلند مى‌کند و با دست، پاچهٔ شلوار خود را مى‌گیرد. سپس هریک از دو بازیکن سعى مى‌کند با تنه زدن به بازیکن دیگر او را بى‌اندازد. هر بازیکنى که مجبور شود پاى خود را زمین بگذارد، مى‌سوزد و یک امتیاز به دستهٔ مقابل تعلق مى‌گیرد. به‌ترتیب همهٔ بازیکنان دو گروه، دو به دو مسابقه مى‌دهند و امتیازها محاسبه مى‌شود. هر گروهى که امتیاز بیشترى کسب کند، از گروه مقابل کولى مى‌گیرد.

   

تحقیق در مورد بازیهای محلی شیراز

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 9

بازیهای محلی شیراز

یارگیری در شیراز

بازیکنان دو نفر را از میان خود به نام اوسا1 انتخاب می‌کنند. اوساها کناری ایستاده بازیکنان دوتا‌دوتا با هم مشورت کرده هر یکی نامی برای خود برمی‌گزیند سپس نزد اوسا آمده و این گفتگو میان آنان و اوسائی که حق انتخاب با اوست صورت می‌گیرد.

بازیکن: علی علی

اوسا: گلاب به جمال علی

بازیکن: کی می‌خواد توپ طلا را – کی می‌خواد خونه خدا را

یکی از اوساها: من می‌خوام توپ طلا را. بدین‌ترتیب بازیکنی که نام توپ طلا را برای خود برگزیده است جزء دسته او انتخاب می‌شود و به همین ترتیب سایر بازیکنان انتخاب می‌شوند.

1- عمو یادگار

از بازیهای رایج در شیراز یکی بازی « عمو یادگار » است. بازیکنان که تعدادشان باید حتماً زوج باشد به دو دسته تقسیم می‌شوند. اوساها شیر یا خط می‌کنند تا یکی از دو دسته باخته محسوب شود افراد دسته باخته کنار دو دیوار موازی « مثلا در یک کوچه » رو به هم خم می‌شوند تا افراد دسته برنده بر کول آنها سوار شوند. بعد یکی از اوساها کلاه یا چیز دیگری را به دست می‌گیرد و چنین می‌خواند:

آرد جو خراسونی

به مردما میرسونی

مرد ما سپر داره

شمشیر در بغل داره

عمو یادگار خوابی یا بیدار؟

دیگری جواب می‌دهد: بیدار بیدار

همان اولی کلاه را برای جواب‌دهنده پرتاب می‌کند اگر توانست بگیرد بازی به همین نحو ادامه می‌یابد در صورتی که نتوانست کلاه را بگیرد دسته سواره پیاده شده به دسته پیاده « کولی » می‌دهند و بازی از نو آغاز می‌شود.

2- آزنگه شیر2

بازیکنان از میان خود یکی را بر می‌گزینند وی دست به دیوار نهاده خم می‌شود سایر بازیکنان هر یک خود را یکی از اندامهای شیر نامیده و چنین می‌خوانند:

آزنگه شیر- بشین- بشین- بالابشین که سر شیر اومد رسید ، و بر دوش فرد خم شده می‌پرد و فرود می‌آید - بعد نوبت به نفر دوم که او هم خود را یکی از اندامهای شیر می‌نامد می‌رسد و می‌خواند:‌

آزنگه شیر- بشین - بشین - بالانشین که یال شیر اومد رسید.

و به همین ترتیب بازی ادامه می‌یابد و هر کس خود را به نام یکی از اعضای شیر معرفی می‌کند تا اینکه سرانجام یکی از افراد بازی زبانش بگیرد یا خود را به نام عضوی که قبلا گفته شده معرفی کند و نوبت خم‌شدن به او می‌رسد.

3- لی لی حوضک

این بازی برای سرگرم داشتن کودکان کوچک است یک دست کودک را گرفته با انگشت کف آن را قِل قِلی می‌کنند 3 و می‌خوانند:

لی لی حوضک

انگشت کوچکه دستش را به طرف تو خم می‌کنند.

ای 4 ‌افتاد تو حوضک

انگشت دوم را خم می‌کنند

ای رفت درش آورد

انگشت سوم را خم می‌کنند

ای شستش

انگشت چهارم را خم می‌کنند

ای پختش

شست دست را خم می‌کنند

دادش به ای کله گنده ، خوردش و بازی از سر نو شروع می‌شود.

4- گرگ و گله

از میان بازیکنان یکی را که از همه قوی‌تر باشد « گرگ » انتخاب می‌کنند و یکی را « چوپان » – چوپان در نقطه‌ای می‌ایستد و باقی بازیکنان که گله محسوب می‌شوند پشت سر او قرار می‌گیرند گرگ نیز مقابل همه آنها روبه‌روی چوپان می‌ایستد و در حالی که مدام از این سو و آن سوی چوپان خیال حمله به گله را دارد و چوپان راه را بر او می‌بندد – این سوال و جوابها میان گرگ و چوپان و گله رد‌و‌بدل می‌شود:‌

گرگ: گرگم و گله می‌برم

گله: چوپون دارم نمی‌ذارم

گرگ: بوام 5 گفته دنبه بیار

گله: دنبه ندارم چه کنم؟

گرگ: من می‌برم خوب خوبشو

چوپان: من نمی‌دم پشکلشو

گرگ: کارد من تیزتره [69]

چوپان: من نمی‌دم پشکلشو

گرگ: کارد من تیز‌تره

گله: دنبه من چرب‌تره

گرگ: هَپون هَپونت می‌کنم

چوپان: با سنگ قپونت می‌کنم

پس از اتمام این گفتگو - گرگ حمله می‌کند و هربار یکی از گوسفندان را می‌برد تا بازی تمام شود.

این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید

مقاله در مورد انواع بازیهای محلی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 3

انواع بازیهای محلی

تمامی بازی ها و ورزش هایی که در کشور ما وجود دارد و عضو فدراسیون جهانی نیست، ورزش های سنتی، بومی و محلی نامیده می شود که برنامه ریزی آن ها از سوی فدراسیون ورزش های همگانی سازمان تربیت بدنی کشور انجام می شود.

ورزش های بومی برگرفته از فرهنگ قومی مردم ماست و رابطه تنگاتنگ و نزدیکی به شیوه زندگی، رفتار، کردار و مناسبت های آن ها دارد. البته امروزه برخی از این بازی های بومی از محدوده اولیه قومی خود خارج شده و در مناطق دیگری هم رواج پیدا کرده است.

ورزش های محلی نیز ورزش هایی است که در اصل ریشه در فرهنگ ملی ما دارد، در ارتباط درون قومی ممکن است نباشد به عبارتی دیگر منحصرا به عنوان بازی متداول و معمول در یک منطقه مطرح است. خواه از آن منطقه برخاسته باشد و یا مربوط به مناطق دیگر باشد.ورزش های سنتی نیز از جمله ورزش های بومی است که در منطقه یا مناطق و یا کل کشور مقبولیت عام پیدا کرده و به صورت رسم محلی درآمده است و از این دیدگاه مورد توجه و مورد پذیرش قرار گرفته است. این ورزش ها ریشه های تاریخی طولانی دارد و از جمله مراسم ملی محسوب می شود.این ورزش ها به لحاظ تمایل ها، گرایش ها و علایق فرهنگی، ذوقی و هنری مردم مناطق مختلف میهن ما بهترین روش برای تفریح و ایجاد سرگرمی های مفرح، سالم، سازنده و بسیار آموزنده است.

مهم ترین ویژگی های این ورزش ها به این شرح است:

این ورزش ها بسیار ساده و قابل دسترس است.

وابستگی خاص و چندانی به ابزار و وسایل خارج از دسترس ندارد.

باعث تقویت توانایی، استعداد جسمانی و فکری می شود.

در هر فصل، هر جا و مکانی می توان اجرا کرد.

گروه های مختلف سنی را از کودکی تا کهنسالی زیر پوشش قرار می دهد.

از حالت های مختلف فردی، تیمی، نرمشی، نمایشی، نیایشی و رقابتی برخوردار است.

این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید