لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:25
فهرست مطالب:
نقش اسطوره ها در ادبیات
اسطوره چیست؟
کارکردهای روانشناختی اسطوره
نقش اسطوره در ادبیات کودک و نوجوان
چرا در ادبیات کودک اسطورهسازی نداشتهایم؟
چرا اسطورههای خیالی غرب رونق یافت؟
نقش اسطوره در ادبیات کهن
قابوس نامه
فرهنگ وهنر و دانایی
اسطورهها قدمتی به اندازه عمر بشر دارند. در سرتاسر زمانها و مکانها انسان سعی کرده است برای خود اسطورهای پیدا کند و حتی بسازد. با گسترش شهرنشینی و بعد از آن صنعتیشدن جوامع آنچه که تغییر کرد وضع زندگی افراد بشر بود و این اسطورهها بودند که از نسلها قبل باقی ماندند. در دنیای جدید که هر روز ارتباط انسان با سنت و پیشینه فرهنگی وی تضعیف میشود این اسطورهها هستند که قادرند این ارتباط معنوی را حفظ کنند اما ممکن است دیگر به آن شکل سنتی نباشد و در قالبی جدید و امروزی بازتولید شوند. این نیاز بشر است. با این اوصاف اسطورهسازی و اسطورهشناسی در زمینه کودکان و نوجوانان از اهمیتی دوچندان برخوردار است زیرا نسل جدید پشتوانه و بهوجودآورنده جوامع آینده هستند و انتقال پیشینه فرهنگی به آنها تضمینکننده بقای فرهنگی جامعه است. در این گزارش سعی بر آن است تا با بررسی تعاریف اسطوره از دیدگاههای مختلف به دلایل ضعف اسطورهپردازی در ادبیات کودک و نوجوان کشورمان بپردازیم.
اسطوره چیست؟
تا کنون تعریف دقیقی از اسطوره ارائه نشده است. دانشنامه ویکی پدیا (wikipedia) در تعریف اسطوره به نقل از «میرچاالباده» دینشناس رومانیایی، این چنین مینویسد: اسطوره نقلکننده سرگذشت قدسی و معنوی است، راوی واقعهای است که در زمان نخستین رخ داده است. در نظر «یونگ» و «فروید» اسطورهشناسی دانشی است که از فرافکنی نمادین تجربیات روانی نوع بشر به وجود آمده است.
«روحالله مهدی پورعمرانی»، پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان، در تعریف اسطوره میگوید: معمولاً برای کهن الگوها و اسطورهها تعاریف ناروشنی وجود دارد. اسطوره یک موجود انسانی است که در یک ابرمرد یا ابرزن نمود یافته است.
با توجه به تعاریف اسطوره، بزرگان دینی و پیامبران را نمیتوان در غالب اسطوره تعریف کرد، بلکه شاید بتوان در مورد آنها لفظ «اسوه» را به کار برد. «اسوه» نیز مانند اسطوره شخصیتی است که در همه زمینهها انسانی کامل است با این تفاوت که مصون از خطاست.
«مهدی پورعمرانی» نیز این مطلب را تأیید میکند و میگوید: برخی اسطورهها و شخصیتهای مذهبی مصون از اشتباه بودهاند. بنابراین شخصیتهای دینی نیز تمام ویژگیهای اسطوره را دارند با این تفاوت که مصون از خطا و اشتباهاند.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 17
فهرست و توضیحات:
مقدمه
بیان مسأله
وقتی به دوران هزار ساله نظم و نثر ادبی کشورمان بنگریم،میبینیم که شوق تأدب و تخلق به آداب قرآنی در ادبیات فارسی مشاهده میشود.
در شعر شاعر حماسه سرای فارسی زبان، ابو القاسم فردوسی، با زیباترین زبان و رساترین بیان، برخی از ایات و احادیث به کار رفته است.
فردوسی، حدیث شریف «انا مدینة العلم و علی بابها»را این گونه بیان میکند:
که من شهر علمم، علیم درست درست این سخن گفت،پیغمبرست
تو گویی دو گوشم به آوای اوست گواهی دهم کاین سخن رای اوست
این بیتها،نشانگر ارادت و باور راسخ شاعر به خاندان نبوت و امامت میباشد که پس از گذشت چند قرن،این گونه حکیمانه و عاشقانه شهادت می دهد که این کلام گهربار از پیامبر اکرم(ص) است.
مولانا:مجموعه اندیشهها، مضامین، باورها و الهامهای خود را به ایات مرتبط می سازد و میگوید:
گر چه قرآن از لب پیغمبر است هر که گوید:«حق نگفت» او کافر است
مولوی معتقد است که قرآن کریم،کامل ترین سخن حق بر زبان بنده است که از سوی خداوند بر پیامبر(ص) نازل شده است و ساخته ذهن بشر نیست و بیت یاد شده،اشاره دارد به ایات:
«الله نزل احسن الحدیث…؛خداوند بهترین و نیکوترین سخن را نازل کرد…»
و ایه:… بل هو الحق من ربک لتنذر قوما ما اتاهم من نذیر من قبلک…؛اما این سخن حق است از سوی پروردگارت،تا گروهی را انذار کنی که پیش از تو هیچ انذار کنندهای برای آنان نیامده است…(سوره سجده،ایه 3)
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید