بیتردید امروزه در فضای انقلاب اطلاعاتی، امنیت ملی رابطه تنگاتنگی با فناوری اطلاعات دارد. دارندگان این فناوری، در صورتیکه از دانش عملیاتی استراتژیک نیز برخوردار باشند، همواره از قدرت برتر در تأمین امنیت ملی بهرهمند میشوند. تصمیمگیرندگان و سیاستگذاران، پس از تعریف دقیق دامنه امنیت ملی، اطلاعات و دادهها را جهت تصمیمگیری و اقدام، سازماندهی و تنظیم میکنند. [6] نباید فراموش کرد که این مرحله، یعنی ورود و سازماندهی اطلاعات یک عملیات رشتهای و بعضاً بینرشتهای است که میبایست کاملاً در فضای تخصصیِ مرتبط با آن انجام گیرد؛ چرا که در غیر این صورت اطلاعات و دادهها فاقد ارزش خواهند بود. پس از این مرحله، نوبت به پردازش اطلاعات میرسد. این پردازش، محور تعیینکنندهای در مراحل پیشینی برای اتخاذ یک تصمیم صحیح و به موقع قلمداد میشود. معمولاً پردازش سطحی و کمعمق که از جامعنگری نیز بیبهره است، تصمیمگیرندهگان را با اشتباهات فاحشی مواجهه میکند.
دانش عملیاتی استراتژیک، در واقع طراحان امنیت ملی کشور را با فرایند صحیح عملیات در حوزه امنیت ملی و شیوههای مقابله با چالشهای حال و آینده بیشتر آشنا میسازد.
با این وجود این دانش در کشور ما عمر بسیار کوتاهی دارد و فارغالتحصیلان این رشته کم تعداد و اغلب فاقد تجربه کافی میباشند، لذا تقویت این رشته، بهویژه توسعه آن در مقوله فرهنگ و عناصر فرهنگی، بسیار ضروری به نظر میرسد.
3- گامهای نخست در تدوین برنامه استراتژیک:
علاوه بر تلاشهای گسترده و مهمی که باید به منظور رفع نقایص و کاستیهای موجود و جهت مقابله با تهدیدات کنونی یا در حال ظهور علیه کشور در حوزه فرهنگ انجام شود، میبایست چهار اقدام مقدماتی، به مثابه گامهای نخست برای تهیه یک برنامه استراتژیک در حوزه فرهنگ پیشبینی شود. نباید فراموش کنیم که متأسفانه هنوز استراتژیهای قابل قبولی برای مواجهه صحیح و به موقع با چالشهای فرهنگی در کشور وجود ندارد و طرحها و برنامههای فرهنگی دستگاههای مختلف کشور، اغلب غیرمنسجم، ناهماهنگ و حتی بعضاً متناقض و ضدامنیت ملی مینماید. در هر حال، این چهار اقدام اصلی عبارتند از: ارزیابی امکانات و قابلیتهای فکری ـ فرهنگی بالفعل و بالقوه، شناسایی منابع و شناخت روشها و انتخاب ابزارها.